Omdat er geen duidelijk stedenbouwkundig kader gemaakt kon worden, is op basis van het vigerende bestemmingsplan het deel van het programma dat het meest nijpend aan vervanging toe was, in de tuin geprojecteerd. Op dat moment was niet duidelijk of de zorginfrastructuur onderdeel zou worden van een cultureel centrum, gelegen op het terrein van de tijdelijke huisvesting van de school, of dat op eigen terrein dit zou worden gerealiseerd als onderdeel van de eerder genoemde appartementen-gebouwen. Er is daarom gekozen voor een neutraal gebouw, in de vorm van een “A”, waarbij beide opties mogelijk bleven.
In de hoofdvorm van het gebouw wordt het probleem van de richtingsverandering tussen Meerwijk en het oude dorp opgenomen door de poten van de A-vorm. Daardoor ontstaan in het gebouw twee ruimten die ingericht worden als omsloten en halfopen atria. Het gebouw is drie lagen hoog, maar heeft aan de zuidzijde een zodanige getrapte plastiek dat er aansluiting met de kleinschalige bebouwing ontstaat, maar ook weldadige terrassen zodat er op elke verdieping gelijkvloers collectieve buitenruimte voor de bewoners ontstaat.
De gevel bestaat uit een bakstenen buitenschil waarin vensteropeningen in een sterke herhaling voorkomen. De neutrale opzet krijgt een interessante plastiek door de mate waarin de vensters meer of minder diep in het gevelvlak liggen. Hiermee wordt beoogd ruimte te maken voor plantenbakken, gekoppeld aan een Frans balkon, terwijl toch goed uitzicht gewaarborgd is. De binnenzijde van de schil wordt uitgevoerd in verticale houten latjes en geven het gebouw daardoor een heel warm karakter. Bijzonder element vormt de grote glazen pui van het trappenhuis, waarin de zusterpost en de techniekruimte als een eigenwijs aluminium hi-tech object een interessante spanning opleveren.