Het bouwplan wordt gerealiseerd tussen iconische gebouwen ontworpen door architecten met een sterk profiel. Daarnaast kent de Jopenkerk een karakteristieke eigen vorm. Deze gebouwen zijn in dit voorstel samengesmolten tot een drietal gebouwen waarbij het alzijdig karakter en het voortzetten van karakteristieke doorsneden als uitgangspunt dienen.
Voorts zijn architectonische elementen ingebracht die verwijzen naar de historie van de industrie die hier gevestigd was.
Grenzend aan het verkeersplein is aansluitend op het (vanuit de functie relatief gesloten en door Peter Wilson ontworpen) Raaksblok is een zeer transparant woongebouw geprojecteerd waarmee het totale project in harmonie met de omgeving komt te staan. De vormgeving sluit naadloos aan bij die van Pieter Wilson, maar legt ook een verband met de tegenoverliggende glazen architectuur van Max van Aarschot. Dit geeft een spreekwoordelijke knipoog aan het eveneens grote V&D-gebouw. Door de haakse ligging op de Wilhelminastraat ontstaat nu de ruimtelijke werking die eigen is aan die van een verkeersplein. Door toevoeging van dit blok aan het bestaande ensemble neutraliseren nu de gevels van de woningen (die profiteren van het vrije uitzicht) in de avonduren. Via een tweelaagse poort door dit gebouw komt men in een verkeersvrij voetgangersgebied waar het middeleeuwse stratenpatroon ruimte biedt voor kleinere volumes die vormgegeven zijn in een moderne interpretatie van de 19e-eeuwse architectuur.
Door de kleine maat en de typologische vondst van de wokkelwoning combineert het plan een optimale sociale controle met een royaal uitzicht vanuit de woning zonder verlies aan privacy.
Het nieuwe ensemble biedt grote voordelen voor de omwonenden die een betere bezonning en ruimer uitzicht krijgen. Lodewijk Baljon heeft een naadloos aansluitend ontwerp voor de buitenruimte vormgegeven met voor Haarlem typische stadstuinen, een stille moestuin voor omwonenden en effectieve verzachting van onaantrekkelijke parkeersituatie aan de korte zijlvest door boomplaatsing.