De klokvormige ruimten uit het tuinontwerp zijn in de loop der tijd aan de noordzijde aangetast door de nieuwbouw uit de jaren ’60 en het gat dat is ontstaan ten gevolge van een parkeerrotonde. Het project dicht met haar langsgevel dit gat en slaat een brug tussen de bestaande bebouwing van architect Jonkheit en de voornoemde bebouwing uit de jaren ’60.
De inspiratiebron voor de gevel aan de zuidzijde is de bosrand die de klokvormige ruimten zou hebben moeten begrenzen. De gevel is volledig opgebouwd uit glazen puien met een donkergroene kleur, waarvoor scherp contrasterende cederhouten lamellen als zonwering zijn geplaatst.
Vanuit zorgvuldig geselecteerde standpunten manifesteert het gebouw zich verschillend. Vanuit het park is het nauwelijks zichtbaar en gaat het op in het “Hout”, terwijl het vanaf het voorplein een logische voortzetting is van het bestaande hoofdgebouw van Jonkheit. De geplooide gevel is het gevolg van zorgvuldige studie naar zichtlijnen, posities van bestaande bomen en reflecties en schaduwwerkingen op de glasvlakken. De noordgevel volgt naadloos de baksteenarchitectuur van Jonkheit en voegt zich probleemloos naar de grootschalige ontwikkeling van het neven liggende terrein.